علم و هنر آینده پژوهی و آینده نگری

مرجع روش شناسی آینده پژوهی، جلد سوم، فصل 20، جعبه ابزار سناریو نگاری،                                                                        جروم سی. گلن، تئودور جی. گوردون        مترجم: ابوذر سیفی کلستان                                                                                                                          

طراحی سناریو؛ پیوند بین آینده و راهبرد

نویسندگان

ماتس لیندگرن

هانس باندهولد

تهران : مرکز آینده پژوهی علوم و فناوری دفاعی٬ موسسه آموزشی و تحقیقاتی صنایع دفاعی‏‫ ، ۱۳۹۰.‬

Scenario Planning
The link between future and strategy
Mats Lindgren
Hans Bandhold

مرجع روش شناسی آینده پژوهی، جلد اوّل، فصل ششم، صفحه 165؛ جروم سی. گلن - تئودور جی. گوردون؛ مترجم ابوذر سیفی کلستان

چرخ‌ آینده‌پژوهی روشی برای شناسایی و معرفی پیامدهای اولیه، ثانویه و ثالث گرایشات، رخدادها، مسائل آشکار و تصمیمات احتمالی آینده می‌باشد. این روش در سال 1971 توسط جروم سی. گلن و سپس دانشجویی در دانشگاه تحصیلات تکمیلی آنتیاش که اکنون دانشگاه نیوانگلند نامیده می‌شود، ابداع شد. این روش با کارگاه‌های توسعه‌ی برنامه‌ی درسی آینده‌پژوهی که توسط برنامه‌ی مطالعات آینده‌پژوهی دانشکده‌ی آموزش در دانشگاه ماساچوست در اوایل دهه‌ی 1970 میلادی ارائه گردید، گسترش یافت(1) و مدت کمی پس از آن توسط مربیان و مشاوران حوزه‌ی آینده‌پژوهی به‌عنوان روشی برای حضور شرکت‌کنندگان فوق‌الذکر در برنامه‌های اندیشیدن به پیامدهای آینده و نیز برای تصمیم‌گیران جهت وارد کردن داده‌های ورودیشان در فرآیند تحلیل سیاست و پیش‌نگری‌هایشان، رواج یافت. این روش برای اولین بار در بهار 1972 وارد آثار و ادبیات این حوزه شد(2). تغییرات بعدی در روش چرخ آینده‌پژوهی تحت عناوین چرخ پیاده‌سازی[1]، چرخ تاثیر[2]، نقشه‌ی ذهن و شبکه‌سازی[3] نامیده شدند. گرچه چرخ آینده‌پژوهی شیوه‌ای آسان است که تنها مستلزم یک برگ کاغذ سفید، یک خودکار و یک یا چند ذهن خلاق است، ولی درعین‌حال روشی بی‌نهایت قوی در خصوص بررسی آینده می‌باشد. 

[1] Implementation Wheel

[2] Impact Wheel

[3] Mind Mapping, and Webbing

مرجع روش شناسی آینده پژوهی؛ جروم سی. گلن - تئودور جی. گوردون، مترجم ابوذر سیفی کلستان (جلد اوّل، فصل دوم، صفحه ی 33)

از اولین روز پیدایش سازمان‌های اجتماعی، برخی از مردم پیشگام فرصت‌یابی و کشف خطر در گروه‌ها شدند. کشتی‌های بادبانی یک جایگاه دیده‌بانی^[1] در بالاترین قسمت دکل کشتی داشتند که  دریاها را برای داشتن مسیر امن در آب‌های ناشناخته پویش می‌کردند. امروزه ‌حرکت تمدن بشری‌ در آب‌های ناشناخته‌ای اعم از بحران‌های مالی، جهانی با تغییرات آب و هوایی، زیست‌شناسی مصنوعی و نانوتکنولوژی صورت می‌گیرد. ازاین‌رو ما بیش از همیشه نیاز داریم تا تغییرات را بشناسیم و پیامدها را ارزیابی کنیم.

ازآنجاکه برنامه‌ها بر پایه‌ی پیش‌بینی‌ها پایه‌گذاری می‌شوند و پیش‌بینی‌ها بر پایه‌ی فرضیات، لذا فرآیند پویش افق‌^[2] برای مشخص‌کردن پیشرفت‌های جدیدی که بتواند فرضیات گذشته را به چالش بکشد یا دیدگاه‌های جدیدی درباره تهدیدات یا فرصت‌های آینده ارائه کند، همیشه اقدامی محتاطانه و هوشیارانه است.

سیستم‌های پویش محیطی هشدارهای زودهنگام مربوط به تغییرات مهم را با دریافت (علائم هشدار دهنده‌ی ضعیف) که نشانگر ضرورت اصلاح برنامه‌ها هستند، اعلام می‌کنند.

همه‌ی آینده‌پژوهان پویش محیطی را انجام می‌دهند – برخی از آن‌ها سازمان‌دهی شده و نظام مند هستند؛ ولی همه‌ی آن‌ها سعی می‌کنند تشخیص دهند چه چیزی ثابت است و چه چیزی متغیر و چه چیزی به‌طور مداوم تغییر می‌کند‌.